Advocaat & reizen: sabbatical tussen de rasta’s

“Over vijftien jaar heb ik een boot waarmee ik in drie jaar rond de wereld ga zeilen. Van de twaalf maanden per jaar werk ik er negen, en zeil ik er drie. Ik vaar dan bijvoorbeeld van Nederland naar de Azoren, laat de boot achter en vlieg terug naar Amsterdam. Het jaar daarop vaar ik vanaf de Azoren naar – ik noem maar wat – de Galapagos eilanden. Mijn ultieme droom is zeilen in de Stille Oceaan, onder meer langs de eilanden van Frans-Polynesië. Volgens mij is dat de mooiste plek waar je kunt zijn.”

Interview voor advocatie.nl, tekst: Patricia Jacob

Jasper van Mens ging als kind al naar zeilscholen en gaf in zijn studententijd zeilles in Griekenland en Kroatië. Daarna deed hij mee aan offshore races vanuit Engeland. “De zee bezorgt me een gevoel van vrijheid. Het water heeft me veel gegeven.”

Break van zes maanden
Hoe gul de zee kan zijn, ontdekte hij na een lange zeilreis tijdens zijn sabbatical van zes maanden in 2013-2014. “Ik had mijn stageverklaring bij Van Diepen Van der Kroef op zak, en was twee jaar bezig als advocaat-medewerker. Een mooi moment voor een break.” Via een zeilorganisatie waarvoor hij eerder had gewerkt, regelde hij een trip door het Caribisch gebied. Hij zou daar als schipper één maand twee groepjes van zes rondvaren. Daarna zou hij de boot voor zichzelf hebben. Met zijn vriendin Marloes zou hij dan één maand rondzeilen en vervolgens met haar verder trekken door Zuid-Amerika. Eerst naar de Dominicaanse Republiek, daarna naar Colombia, Bolivia en Brazilië.

Vakantie-eiland Mick Jagger
De 14 meter lange zeilboot lag bij Martinique. Vanaf dit Franse eiland zette hij koers naar andere Bovenwindse Eilanden, zoals Saint Lucia en Grenada, en keerde hij via Tobago terug naar Martinique. “Ik kende het gebied niet. Best spannend dus. Het was ongeveer één dag varen van het ene naar het andere eiland. De eilanden zijn daar begroeid met tropisch regenwoud. Het contrast tussen het hel- tot diepblauwe water en de met groen bedekte bergen van de eilanden is adembenemend.” De eilanden mogen dan op elkaar lijken, toch zijn er ook grote verschillen onderling. Van Mens noemt de contrasten zelfs ‘extreem’. Ter verduidelijking wijst hij naar het verschil tussen Mustique, een van de Grenadines, en het eiland Saint Vincent. Op Mustique, het vakantie-eiland van Koningin Elizabeth, de Hillfiggers en Mick Jagger, kost het 150 dollar om je boot aan een boei te leggen. Op de pier staan golfkarretjes klaar om gasten over het piepkleine eiland te rijden. Bewoners van buurteiland Saint Vincent hebben toestemming nodig om op Mustique te komen. “Vaar je richting Saint Vincent, dan word je omringd door houten roeibootjes met vissende rasta’s erin. Ongelooflijk, ze deinen op soms metershoge golven. Als ze ons zagen, roeiden ze naar ons toe voor een ‘sleepje’ terug naar de baai. In veel baaien waar wij ’s nachts voor anker gingen, wemelde het van de bootjes met fruitverkopers erop. Ontzettend vriendelijke, maar heel arme mensen. Voor de zekerheid hadden wij alle bootluikjes gesloten om te voorkomen dat er iets uit de boot werd gegraaid.”

Pijlstaartrog
Toen Van Mens en zijn vriendin de boot voor zichzelf hadden, liet hij haar de mooiste plekken van het gebied zien. Zo ging hij weer naar Tobago Keys, onderdeel van de Grenadines. “De mooiste plek waar ik ooit gesnorkeld heb. Er zwommen daar pijlstaartroggen, schildpadden, barracuda’s en zelfs wat rifhaaien.” 

Met kerst dineerden ze in een restaurant op palen in Marigo Bay. “Heel idyllisch. Er was bijna niemand. Aan het eind van de avond trakteerde de eigenaar ons op rum punch. In het maanlicht met uitzicht op onze eigen boot die voor anker lag, dronken wij die punch op. Een fantastische kerstavond!” Een ander hoogtepunt was het moment dat Marloes voor het eerst in haar leven dolfijnen voor de boeg van de boot zag zwemmen. “Ze keek zó ontzettend blij. Die blik is goud waard.”

Zuid-Amerika
Van Martinique gingen ze naar het vasteland. In de Dominicaanse Republiek leerde hij kitesurfen. In Bolivia gingen ze naar het beroemde Titicacameer in de Andes. In Brazilië vierden ze carnaval en zwommen ze in de rivier bij het dorpje Bonito tussen kaaimannen, albinovissen en piranha’s. Van de landen die ze bezochten, vindt Van Mens Colombia ‘het coolst’, vooral vanwege de mensen. “Colombianen zijn vol hoop en enorm levenslustig. In Medellin aten wij een paar keer in clubs. Als er een populair nummer werd gedraaid, stond iedereen op om te dansen. Colombianen lijken voor elk nummer een speciaal dansje te hebben.”

Focus
Vanaf Brazilië vlogen ze terug. “In die laatste maand kwam ik pas echt los van mijn werk. In het begin voelde ik me schuldig dat ik niet werkte. Toen ik aan de reis begon, hield ik alles wat betreft mijn toekomst open. Dat denken over mijn carrière had ik een beetje uitgesteld, maar in Brazilië had ik er de ruimte voor. Ik realiseerde me dat ik niets anders wilde dan advocaat zijn. Ik had weer zin in het juridische schaakspel, het helpen van mensen, het afwisselende en spannende werk. Ik stond voor 100 procent achter mijn keuze voor de advocatuur.” Ontspannen ging hij aan de slag. “Vroeger kon ik me achter mijn computer afvragen wat ik daar deed en waarom ik niet ergens anders zat. Maar dat had ik gehad, door mijn sabbatical was deze onrust in mijn hoofd verdwenen. Daardoor kon ik me heel goed focussen en presteerde ik beter.”

Een jaar nadat hij weer terug was op werk, wist hij dat hij weer plannen moest maken. Eerst deed hij de Grotius opleiding Onderneming- en Aansprakelijkheidsrecht, later richtte hij met twee gelijkgestemden advocatenkantoor LOYR op. “Met LOYR willen wij het anders doen dan de traditionele kantoren. Natuurlijk werken wij ook hard en willen wij ook goed verdienen, maar wij worden niet gedreven door geld. We hebben liever genoeg tijd voor ons gezin, vrienden en sport. Ons kantoor loopt goed. Om een goede werk-privébalans te behouden, zoeken wij nieuwe mensen. Hopelijk kan ik er dan over een paar jaar weer een paar maanden tussenuit.”